Lijnen zonder grenzen, sproeien om te groeien
Als over 11 dagen het EK voetbal in Frankrijk wordt afgetrapt, lopen alle scheidsrechters in hun achterzak met een spuitbusje Vanishingspray geleverd door de Limburgse KMO Expo-Line. De meeste Belgische clubs, maar ook meer en meer Europese toppers uit de Champions League, bestellen hun veldmarking en voetbalmateriaal in Tessenderlo. ” De snelle groei is nauwelijks bij te benen, tijd om even te temporiseren.”
“Voor de miljoenen voetbalfans zijn wij natuurlijk bijzaak”, legt zaakvoeder Raf Bogaerts uit, “maar het spel kan niet gespeeld worden als er geen professionele lijnen rond en op het veld getrokken zijn. En nee, dat zijn geen krijtlijnen. Vroeger was het klak, waar je brandwonden van kon oplopen, maar daar hebben wij wat op gevonden. Telkens nieuwe oplossingen en betere service aan je klanten bieden, zo word je marktleider.”
Expo-Line is zo’n 25 jaar geleden vooral ontstaan vanuit de bekommernis van mijn oudere broer Lieven Bogaerts en ik voor de vele duizende vrijwilligers die elk weekend door hun voetbalclub de lijnen op en rond het veld trekken. Dat gebeurde sinds jaar en dag met zo’n ouderwets karretje dat vanboven met klak werd gevuld: daar werd mee gemorst, dat regende weg én dat was niet veilig wegens het risico op brandwonden. Als fabrikant van voetbalbelijningen boden wij in de plaats een millieuvriendelijke watergedragen verf aan, maar ze moesten daar toch aan wennen. We zij pas echt doorgebroken toen halfweg jaren negentif de voetbalbond om verzekeringstechnische redenen die kalk ging verbieden. Clubs moesten dus een alternatief zoeken en dat gingen wij in heel het land demonstreren, van de lokale caféploeg tot de toppers in eerste klasse. Ons uitgangspunt was altijd: hoe kunnen we het werk van die vrijwilligers zo eenvoudig mogelijk maken? Zolang ze dat zelf nog met water moesten aanlengen was het resultaat vaak een smeerboel. De ene kon die mengverhouding al beter respecteren dan de andere, maar wat als die goeie ‘kalkeré ziek werd of de club verliet? Vanaf 2002 zijn we als pioniers met een uniek kant-en-klaar product gekomen, dat niet bezinkt (‘decanteert’) of klontert, zoals andere verven. Dat maakte het mogelijk een voorrraadtank van 500 liter bij de clubs te plaatsen. Die konden zij dan makkelijk overhevelen naar een karretje met een bus van 20 liter, goed voor drie velden, zonder dat het toestel vastloopt.
Gebruiksvriendelijkheid ging hand in hand met duurzaamheid: ons water gedragen product brengt geen schade toe aan het gras, er gaat niks verloren en er komt weinig verpakking aan te pas. Want alleen al op de Belgische markt worden er jaarlijks nog zowat 40.000 plastic bussen voor belijning gedumpt. Helaas bleek dat we geen ecolabel konden krijgen krijgen, want ons (beschermende) product kon met geen andere verf vergeleken worden, we vielen onder geen enkele categorie voor de toekenning van het label. De ontwikkeling van ons uniek product was vooral de verdienste van mijn broer terwijl ikzelf veeleerde verkoop en de marketing deed. Later ben ik me – in samenwerking met externe labo’s – zelf in de chamie van verven gaan verdiepen, want helaas is Lieven in 2005 veel te vroeg overleden. De basis van het bedrijf was al gelegd.”
